Rohan'dan ayrılmamın asıl sebebi!

Uzun süre kolcularla yaşarken bir çok belaya bulaşmış olan İmathrem; gerçi kolcular bela aramazdı, belayı engellerdi, Atçan yurda gelmekle her zaman en iyisini yapmış olduğunu düşünürdü. Zihin dinginliği... İnsanları, onu görmekten çokta memnun olmasa da Eowyn, bu 10 sene boyunca İmathrem'e misafir olduğunu hissettirmeyecek kadar iyi ev sahipliği yapmıştı. İmathrem'de sorunsuz bir misafir olabilmek için elinden geleni yapmıştı. Odasında masa başında geceler gündüzlere karışmıştı... Elinin bir parçası haline gelmiş kitaplar... Tarihin ne olduğu bilmiyordu o gün. Sonradan aklına kazınacaktı.

İnce yastığına, normal bir yastığa göre sert olan yastığına başını koyduğunda güneş batalı çok olmuştu. Gözlerini açtı. Sauron tüm bedeniyle odasının ortasında duruyordu. Kırmızı gözleri İmathrem'i delip geçiyordu adeta. İmathrem asasına uzattı elini dehşetle. Ama yerinde değildi. İmathrem'in bu aciz durumunu izleyen Karanlıklar Efendisi, sağır edici sesiyle kahkahalar atıyordu. Öyle dehşet verici bir durumdu ki İmathrem ne yapacağını bilemez haldeydi. Sauron'un üstüne atladı sinirle. Ama ona sert bir darbe indirmeyi düşünürken yere kapaklandı. Sauron, odası,herşey yokolmuştu. Burnunda çimen kokusu, sonu gelmeyecekmiş gibi uçsuz bucaksız yemyeşil ova. Kulağında çocuk kikirdemeleri... Nerdeydi? 'Shire' diye hırladı bir ses. Masmavi gökyüzü karardı birden, Nazgul Efendisi atıyla şaha kalkıp fişek gibi geçti yanından. Karşısındaki bir hobbit evine doğru koşuyordu. Neden bilmiyordu ama oraya varmaması gerekiyordu Nazgul'un. İmathrem var gücüyle haykırdı!

Gözlerini açtığında kendini ahşap zeminde yüzüstü yatarken buldu.

Bütün eşyalarını topladı kalkıp. Shire'a gitmeliydi. Sonunda Ayrıkvadi'de konaklayacağı bir yolculuğa çıkmalıydı...

Shire'a vardığında rüyasında gördüğü hobbit evini 20 gün kadar gözledi. Evin sahibi Sam adlı hobbitte bir hobbitin, insanın, elfin hatta bir büyücünün bile sahip olamayacağı bir güç barınıyordu. Şüphe yoktu bundan, herşey felaketi doğruluyordu. Yine de inanmak istemiyordu. Başka bir büyücünün de fikrini almalıydı. Darius'u mu çağırsaydı? Son karşılaşmaları pek tatsız olmuştu. Eğer yanılıyorsa Darius buna şahit olmasını isteyebileceği bir seçenek değildi. Orelinde gelse? Daha toy bir cadıydı ama Darius onda bir ışık görmese Ak Divan'a almazdı heralde...

Orelinde'ye bir mektup gönderdi. Sadece Bree'ye gelmesini yazmıştı. Zira sebebi pek ulu orta veya tedbirsizce aksettirilecek şey değildi.

Ay bu gece dolunaydı. Etrafta ılık bir meltem, bir ağaca sırtını yaslamış ayı seyre dalmıştı. Kışa girildiği düşünülürse anormal bir havaydı. Orelinde'ye mektup göndereli bir hafta olsa da, kızdan en ufak bir cevap bile almamış olsa da bu gece geleceğini hissediyordu.

tarafından **Orelinde** C.tesi 30 Ağus. 2008, 20:01

Toplantıdan uzun bir süre geçmiş sayılmazdı.Ama Darius'un dedikleri Orelinde'nin hafızasını oldukça meşgul ediyordu.Herşeyin yaklaştığını hissediyordu.Sanki ilerde birşeylerin olacağını hissediyordu.Hislerinde hiç yanılmamıştı.Her seferinde ne olacağından şüphelenirse o hep doğru çıkmıştı.Bu seferde olası bir savaşın çok yakın olduğunu hissediyordu.Gerçi içinde bulundukları durumu düşününce herkesin böyle düşündüğünden emindi.

Imathrem'den aldığı mektup kafasını iyice karıştırmıştı.

-''Bree'ye gel!'' Ne demekti ki bu?Sadece Bree'ye gelmesini yazmıştı.Daha fazlasını açıklama gereği duymamıştı heralde...Imathrem'le araları çok iyi sayılmazdı.Aslında sadece birbirleriyle yeterince konuşmamalarınan kaynaklanıyordu bu.Imathrem'de Orelinde'nin kendisi hakkında diğerleri gibi düşündüğü zannediyordu.Ama aslında tamamen farklıydı herşey...

Aradan yaklaşık bir hafta geçmişti.Ama o mektup hala kafasını kurcalıyordu Orelinde'nin.Ve bu gece sanki içinden birşey ona adeta Bree'ye gitmesini emrediyordu.Hislerine her zaman güvenirdi Orelinde.Onu hiçbir zaman yanıltmayacağına inanırdı.Ve ısrarla gitmesini istiyorsa muhakkak birşeyler olmuştu.Odasında ki minik dolabından aldığı siyah pelerini ile Bree'nin yolunu tuttu.

Köye yaklaşmış sayılırdı.Karanlıkta tek parlayan Orelinde'nin keskin mavi gözleri ve asasının üzerinde duran mavi zümrüttü.Zümrütün gözleriyle aynı renkte olması karanlıkta mükemmel bir görüntü oluşturuyordu.Orelinde ise yavaş adımlarla ilerliyordu.

Ağaca yaslanmış,dolunayı izleyen birini görür gibi olmuştu sanki.Belli belirsizdi...Gözlerini tam o noktaya yöneltsede adamın yüzünü görememişti.Adımlarını sıklaştırarak ilerlemeye devam etti.

Ağaçla aralarında kısa bir mesafe kalmıştı.Gözlerini tekrar o bölgeye odakladı.Bu sefer yüzünü görebilmişti.Imathrem orada öylece oturmuş dolunayı izliyordu.Orelinde birkaç metre daha ilerledikten sonra ağacın yanına geldi.Imathrem geldiğini fark etmeyecek olacak ki hale dolunayı izliyordu.Orelinde gözlerini hızla adamın üzerinde gezdirdi.Imathrem rahatsız olmuştu anlaşılan.Bu yüzden başını Orelinde'den tarafa çevirdi.Orelinde'nin yüzünde hiçbir gülümseme belirtsi yoktu.Sadece Imathrem'e bakıyordu.Mavi gözleri bu sefer her zamankinden daha keskin bakıyordu.Emin olmak istiyordu onun olduğundan.

-''Imathrem?'' dedi olabildiğince kısık bir ses tonu ile.

Dolunay'ın bulutların arkasından bir ortaya çıkıp sonra tekrar saklanmasını izlemek keyiflendiriyordu İmathrem'i, aynı zamanda kafasını dağıtmasına yarıyordu.

Orelinde'nin karanlıkta kedi gözü gibi parıldıyan gözlerini görünce onun Orelinde olduğundan emin oldu. Parıldaması değildi gerçek Orelinde olduğunu anlatan, İmathrem'e tereddütle bakıyordu bu gözler...

'Imathrem!' dedi genç cadı kısık bir sesle.

'Seni dolunayın ışığında görmemiştim hiç, gözlerin düşmanı kaçırtmaya yetecek, hiç asaya lüzum yoktu.'dedi tebessüm ederek. Ona yanına oturmasını işaret etti. 'Sen bana aldırma kıskançlığım hat safhada şu günlerde.' dedi.

tarafından **Orelinde** Paz 31 Ağus. 2008, 09:43

Tedirginlikle bakıyordu Imathrem'e.Şu aralar iyice paranoyaklaşmıştı zaten.Fazla şüpheciydi.Aslında bu onun elinde değildi.Güvendiği insanlar tarafından ihanete uğraması onu bu hale getirmişti aslında.Her daim şüpheci bir Orelinde vardı artık...

''Seni dolunayın ışığında görmemiştim hiç, gözlerin düşmanı kaçırtmaya yetecek, hiç asaya lüzum yoktu.'' dedi Imathem tebessümle.Orelinde ise onun olduğundan iyice emini artık.Asasını gözüyle göstererek

-''Asam daha da korkutucu olmamı sağlıyor'' dedi gülümseyerek.Siyah pelerini çıkartarak ağacın yanına koydu.Imathrem'in işareti üzerine Imathrem'in yanına oturdu.Gözlerini yere dikerek

-''Aslında son zamanlarda çok daha korkutucu olduğumu söylüyorlar'' dedi aniden gözlerini Imathrem'e çevirerek.

-''E tabi bunda gözlerimin katkısını göz ardı edemem'' dedi gülümseyerek.Aslında dışardan bakıldığında gerçekten karanlık tarafta olan birine benziyordu.Ama hani kimin onun hakkıda ne düşündüğü zerre kadar umrunda değildi.O inandığı uğurda yeterince çabalıyordu.Başkalarını inandırmak için hiçbir zaman özel bir çaba harcamamıştı.Onu gerçekten iyi tanıyanlar hangi tarafta olduğunu rahatlıkla anlayabilirdi.

-''Sen bana aldırma kıskançlığım hat safhada şu günlerde.'' dedi Imathrem.Orelinde ise artık birşeyler olduğundan tamamen emindi.Ve her ne olduysa artık bir an önce öğrenmek istiyordu.

-''Birşeyler olduğu belli...N'oldu Imathrem?'' dedi merakla bakışlarını tekrar Imathrem'e çevirerek.

'Kıskançlığım neden mi arttı?' dedi gülerek. 'Bir hobbitte bile, Darius'un yanında hissettiğimden daha kudretli bir güç barınıyorsa biz geleceğimizin daha parlak olması adına bu konuyu irdelemeliyiz sanırım.' dedi. Alçak sesle konuşmaya dikkat ediyordu. Kulakları tetikteydi. En küçük bir çıtırtıyı bile kaçırmıyordu. Göz bebeklerinde dolunayın yansıması nedeniyle gözleri tamamen aktan oluşuyormuşcasına parlıyordu. Orelinde'nin kendisine sual soran gözlerle bakışını görünce konuyu en başından anlatmanın daha iyi olacağını düşündü.

'Pekala, pekala baştan başlıyorum. Rohan'daydım bir süredir biliyorsun...' diye başladı söze.

Herşeyi toparlayıp anlatması beş on dakika sürdü. Sonuna gelince:

'...Seni çağırdım çünkü-' öksürdü. '-arada paranoya yapabiliyorum, senin de Sam adlı hobbitin kudretini hissetmenle emin olacağım bundan, o nesneyi taşıyıp taşımadığından. Şey, emin olmakta istemem aslında, eğer o ona sahipse vay halimize! Kıskanılmayacak gibi değil ha? Kara büyünün en kadim silahlarından biri...Tek yüzük... Tabii onu hobbitten almak işten bile değil ancak ona o hobbitten başka kimse, özellikle ben, kendime hakim olmalı- . En iyisi hobbitte kalmalı! Evet doğrusu bu. Sen de kontrol ettikten sonra Darius'a haber vermeliyiz.' Bunları derken İmathrem mırıldanıyordu sanki kendi kendine.

Yüzüğün düşüncesi bile aklından bin türlü düşüncenin geçmesine, beynini dipsiz bir anafora çevirmesine yetiyordu. Dahilikle delilik arasındaki ince çizgideydi. Ya da Darius'a sorarsak çoktan delirmişti.
i

tarafından **Orelinde** Paz 31 Ağus. 2008, 19:43

-''Kıskançlığım neden mi arttı?'' dedi gülerek Imathrem.Orelinde neler olduğunu öğrenmek istiyordu artık.

-''Bir hobbitte bile, Darius'un yanında hissettiğimden daha kudretli bir güç barınıyorsa biz geleceğimizin daha parlak olması adına bu konuyu irdelemeliyiz sanırım.'' dedi Imathrem.Orelinde hala bir anlam verememişti.Aklına birşeyler geliyordu ama ilk defa tahmininde yanılmak istiyordu.Bu çok kötü olurdu.Gerçekten çok kötü...

-''Şunu baştan anlatsana!Hiçbir şey anlamadım!'' dedi Orelinde endişeli gözlerle.Bir hobbitt...Düşüncesi bile korkunçtu.

-''Pekala, pekala baştan başlıyorum. Rohan'daydım bir süredir biliyorsun...'' dedi Imathrem.Evet bunu biliyordu.Endişe dolu mavi gözlerini bir kez daha Imathrem'e yöneltti.

-''Evet biliyorum'' dedi onu bunaltan uzun,siyah saçlarını geriye atarak.

-''...Seni çağırdım çünkü-'' dedi Imathrem öksürerek.Orelinde ise hala meraklı gözlerle bakıyordu.Düşündüğü şeyin olmamasını istiyordu.En azından diliyordu.

-''Arada paranoya yapabiliyorum, senin de Pipin adlı hobbitin kudretini hissetmenle emin olacağım bundan, o nesneyi taşıyıp taşımadığından. Şey, emin olmakta istemem aslında, eğer o ona sahipse vay halimize! Kıskanılmayacak gibi değil ha? Kara büyünün en kadim silahlarından biri...Tek yüzük... Tabii onu hobbitten almak işten bile değil ancak ona o hobbitten başka kimse, özellikle ben, kendime hakim olmalı- . En iyisi hobbitte kalmalı! Evet doğrusu bu. Sen de kontrol ettikten sonra Darius'a haber vermeliyiz.'' dedi Imathrem.Orelinde yine yanılmamıştı hislerinde...Her ne kadar ilk defa yanılmayı çok istesede...Tek yüzüğün bir hobbitte olması...İşler gerçekten fena karışacaktı.

-''Tamam gideceğim oraya.Umarım yanılmışsındır.Yoksa...'' dedi gözlerini devirerek.Yanlma imkanı çok azdı aslında Imahtrem'in...Derin bir nefes aldı.

-''Düşüncesi bile kötü!..'' dedi.Mavi gözleri anında parladı.

-''Sana durumu mektupla bildiririm.Ve eğer doğruysa bunu Darius'a anlatırız.O ne yapacağını daha iyi bilir'' dedi ve ağacın yanında ki pelerinini tekrar üstüne geçirdi.

-''Görüşürüz'' dedi arkasına dönüp ilerlemeye başladı.Yarın ilk işi hobbitin evini ziyaret etmek olacaktı...

'Görüşürüz.' dedi Orelinde. İmathrem başıyla selam verdi. Orelinde yoluna koyuldu.

İmathrem biraz daha o ağacın altında oturduktan sonra yatacak kuytu bir yer aradı ormanda. Sonra yaşlı bir ağacın köküne koydu başını uykuya daldı onca uykusuz gecenin ardından. Dolunay o gece bir daha bulutların ardından hiç çıkmadı. Siuleti bile belli değildi zifiri karanlıkta...

Rohan'dan ayrılmamın asıl sebebi!

Rohan'dan ayrılmamın asıl sebebi!

Geri: Rohan'dan ayrılmamın asıl sebebi!

Geri: Rohan'dan ayrılmamın asıl sebebi!

Geri: Rohan'dan ayrılmamın asıl sebebi!

Geri: Rohan'dan ayrılmamın asıl sebebi!

Geri: Rohan'dan ayrılmamın asıl sebebi!

Geri: Rohan'dan ayrılmamın asıl sebebi!

Geri: Rohan'dan ayrılmamın asıl sebebi!