Son Nefes...

tarafından **Aldarion / ÖLÜ** Ptsi 01 Eyl. 2008, 23:15

Aldarion Orthanc Kulesi’nin en yüksek yerine koşar adımlarla çıkıyordu. Bu gün diğer günlerden çok farklıydı. İçinde nedenini bilmediği kötü bir his vardı. Ayrıca havada çok kötüydü ve burnuna yanık kokuları geliyordu. Sanki yakında bir yerde büyük bir yangın çıkmış giydi. Ama hisleri ona daha kötüsünün olduğunu söylüyordu. Çok daha kötüsünün…
Sonunda kulenin en tepesinde bulunan, ara sıra Isengard’ın yemyeşil ve göz kamaştırıcı manzarasını izleyebilmek için çıktığı yere ulaştı. Ama bu sefer karşılaştığı manzara her zaman büyük bir keyifle seyrettiği manzara değildi. Tek bir yeşillik kalmamıştı Isengard’da. Tüm ağaçlar kesilmişti. Çarklar, alevler ve duman sarmıştı Isengard’ın etrafını.
Dumanla kaplı bu havayı solumak zaten yeterince yaşlı olan ciğerlerini yoruyordu. Ve gördüğü manzara karşısında aniden içini kaplayan karamsarlık nedeniyle boğuluyor gibi oluyordu. Yüz ifadesi bitmiş, tükenmiş bir insanı andırıyordu.
Asasına dayanarak yavaş adımlarla kulenin kenarına gitti. Karamsarlığa kapılmış olan bakışlarıyla uzun bir süre Isengard’ın yeni haline baktı. O anda her şeyin bittiğini, kurtarılacak bir şeyin kalmadığını ve kendi sonuna ulaştığını düşündü. Asasını sıkıca tutarak boşluğa doğru bir adım daha attı. Sonra gözlerini yumdu ve kendisini boşluğa bıraktı. Duyduğu son şey havayı yararak düşerken pelerinin dalgalanarak çıkardığı seslerdi.