Karanlık Topraklar

tarafından **Tiran** Paz 05 Ekim 2008, 18:09

Sonunda fornost'a varmışlardı. Önlerinde pek uzun bir yol yoktu ikilinin. Beraber yaptıkları yolculuk bazen eğlenceli, bazen sakin geçiyordu. Fakat korkuları hiçbir zaman dinmiyordu. Tiranın Shire'da geçirdiği o gecede gördüğü rüya daha da temkinli olmasına neden olmuştu. Sam ise her zamanki gibi neşesini ve temkinliliğini bırakmıyordu. Fornost'ta bir mağarada dinleniyorlardı. Vakit akşamdı ve etraf oldukça sessizdi. Tiran mağaranın dışında yakacak ot toplamakla meşguldü. Sam ise eline aldığı yüzüğe bakıyordu. Komutana güvenmediğinden yol boyunca ona çok az bakmıştı. Fakat içinde sürekli bir istek belirmişti bütün o yol boyunca. Yüzüğe her fırsatta dokunmak, gözlerini kaçırmadan ona bakmak istiyordu. İşte böyle dalgıncasına yüzüğü seyrederken bir anda Tiran elindeki otlarla içeri girdi. Sam hızlıca elindeki yüzüğü cebine attı. Tiran'ın gözleri Sam'in cebine kilitlenmiş gibiydi. Gözlerinden şaşkınlık ve panik ifadesi okunuyordu. Yavaşça elindeki otlarla mağaranın ortasına doğru ilerlerken, Sam de bir köşeye çekilmişti iyice. Korkuyordu. Tiran ise karmakarışık düşüncelerle uğraşıyordu kafasında. Herşey açıklığa kavuşmuştu. Buçukluk efsanesi, o yüzük... Bu efsaneyi biliyordu Tiran. Beyaz Kule'nin derinliklerinde yatardı bu efsane. Demek bu buçukluk bu yüzden bu kadar önemliydi. Yüzüğün gücü hakkında bildiklerini, okuduklarını düşündü bir an. İnsan ırkını nasıl da çekiciliğiyle cezbettiğini...

-Ben yiyecek bir şeyler getirmeye gidiyorum...

Bunu aslında bir an önce oradan uzaklaşıp düşünmek için yapmıştı. Bu küçük Hobbit'i neden ayrıkvadiye götürdüğünü biliyordu artık. Bu görevin neden bu kadar gizli olduğunu da... İsildur'un laneti... Aklına geldikçe, yüzüğe ulaşmak, ona bakmak için büyük bir istek duyuyordu. Yüzük böyle ele geçiriyordu demek ki canlıların ruhlarını, böylesine bağlıyordu onları kendine...

Sam eline tekrar aldı yüzüğü. Korkuyordu. Yabancıdan, bulunduğu yerden, geleceğinden. Yüzük ise hala ona sesleniyordu. Yüzüğe dokunma isteği o kadar çok artmıştı ki içinde. Sanki ona baktığında duyduğu bütün korkular ve endişeler gidecekti. Herşey çözülecekti. Elini göz hizasına kaldırıp yüzüğe bakmaya başladı tekrar. O kadar güzeldi ki. Ne bu yabancı ne de başka biri alabilirdi onu elinden. Yüzük onundu ve sonsuza kadar da onun olacaktı. Bu hislerin etkisinde yüzüğü yavaşça parmağına geçirdi.

Sert bir rüzgar esti. Tiran iliklerine kadar donduğunu hissetti! Yakamoz'un kişnemeleri geliyordu uzaklardan. Rüyayı gördüğünde hissettiği duyguya kapıldı Tiran. Soğuktu hava ve karanlık daha da ürkütücü görünmeye başlıyordu!..

Siyahın hakim olduğu gecede kıyametin ayak sesleri işitiliyordu uzaklardan..

Fergus gittikçe hızlanıyor , adeta rüzgarla yarışıyordu..

Ruhunu esir alan güç yüzüğüne gittikçe yaklaştığını hissediyordu..

Eski krallığının başkentine varmıştı sonunda..

Fornost topraklarına...

Bir zamanların şatafatlı şehri şimdilerde yıkık dökük bir harabeden ibaretti..

Garip giden bir şeyler vardı..

Fergus daha önce yüzüğü hiç bu kadar yoğun bir şekilde hissetmemişti..

İşte tam o anda Fergus için zaman durdu..

Tek yüzük...

O takılmıştı..

Üstelik burnunun dibinde bir yerde..

Yüzüğün Fergus'a bahşettiği güç yüzünden o anda onu durdurabilecek büyücü sayısı nadirdi..

Kılıcını bir hamlede hızlı bir şekilde çekti..

Atını zafer kazanmışcasına şaha kaldırdı..

Ve var gücüyle koştu kuytudaki mağaraya..

Mağara kapısına vardığında yüzüğü duyabiliyordu..

O kesinlikle içerdeydi..

Düşünmedi ve içeri girdi hızlıca..

Karşılaştığı manzara oldukça şaşırtmıştı kara süvariyi..

Dünya üzerindeki en değerli varlıkları , ufacık savunmasız bir hobbitin elindeydi..

Bir an önce almak için atından indi..

Yavaş adımlarla hobbite doğru yaklaşırken onun korkudan bir kuş gibi çırpınan kalbinin sesini duyabiliyordu..

Kara kapşonunun içinde parlayan iki gözle hobbite baktı ve ağzından sadece üç kelime döküldü..

''VER ONU BANA!!!''

Karanlık Topraklar

Karanlık Topraklar

Geri: Karanlık Topraklar